zanakordistani ارسال شده در 14 اردیبهشت، 1399 گزارش اشتراک گذاری ارسال شده در 14 اردیبهشت، 1399 اصول نشانهگذاری در زبان فارسی منظور از نشانهگذاری به کاربردن علامتها و نشانههایی است که برای درست فهمیده شدن جملات در نوشته به کار برده میشود. ۱. ویرگول (،) ویرگول نشانه مکثی کوتاه است. موارد استفاده: الف: در بین عبارتهای غیر مستقل که با هم در حکم یک جمله کامل میباشد: آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است. ب: برای توضیح در مورد یک کلمه: فردوسی، حماسهسرای بزرگ ایران، در سال ۳۲۹ هجری قمری به دنیا آمد. ج: در موردی که چند کلمه دارای اسناد واحدی باشد: علی، حسن، و احمد پسران او بودند. د: در آدرس دادن: تهران، شهریار، میدان امام. ۲. نقطه ویرگول (؛) الف: برای جدا کردن جملهها و عبارتهای متعدد یک کلام طولانی که به ظاهر مستقل اما در معنی به یکدیگر وابسته و مربوط میباشند: فریب دشمن مخور و غرور مداح مخر؛ که این، دام زرق نهاده است. ب: در جملههای توضیحی، پیش از کلماتی چون اما، زیرا، چرا که، یعنی، به عبارت دیگر، برای مثال و مانند آنها؛ به شرط آنکه جمله پیش از آن طولانی باشد. مال و جاه هیچگاه نمیتوانند آرامش بخش روان انسان باشند؛ چرا که تنها با یاد خدا دلها آرامش مییابند. ۳. نقطه (.) الف: در پایان جملههای کامل خبری: عین القضاه، عارف بزرگ ایران، در سال ۵۲۵ شهید شد. ب: بعد از حروف اختصاری: سال ۳۲۲ ق.م. ج: بعد از شماره ردیف: ۱. رضایت ۲. هدف ۴. دو نقطه (:) الف: پی از نقل و قول مستقیم: فرزاد گفت: "دیگر هیچوقت به آن خانه بر نمیگردم." ب: پیش از بیان تفصیل مطلبی که قبلا خلاصهای از آن گفته شده است: آن سال برا من سال خوبی بود: در آزمون سراسری دانشگاهها پذیرفته شده بودم. ج: بعد از واژهای که معنیاش در برابرش نوشته شده باشد: صیف: تابستان د: بعد از حروف ابجد برای استفاده از ترتیب: الف: مورد یک ب: مورد دو ۵. گیومه (" ") ابن نشانه برای آغاز و پایان سخن کسی غیر از نویسنده است؛ یا برای مشخصتر کردن و برجسته نشان دادن کلمه یا اصطلاحی خاص به کار میرود. ۶. نشانه سوال (؟) الف: برای نشان دادن پرسش. به چه می اندیشی؟ ب: برای نشان داد تردید و ابهام، در داخل پرانتز به کار میرود: طبق آمار غیر رسمی، جمعیت تهران از مرز ده میلیون نفر (؟) گذشته است. ۷. نشان تعجب (!) در پایان جملههایی میآید که بیان کنندهٔ یکی از حالات خاص و شدید عاطفی یا نفسانی است؛ از قبیل: "تعجب"، "تهدید"، "حسرت"، "آرزو" و... چه عجب! عجب آدم ریاکاری! وای بر من! آهسته! ۸. خط فاصله (-) الف: برای جدا کردن عبارتهای توضیحی. فردوسی -حماسهسرای بزرگ ایران- در سال ۳۲۹ ه.ق. به دنیا آمد. ب: برای نشان مکالمه: - الو! - بله، بفرمایید! - سلام ج: به جای حرف اضافه تا و به بین تاریخها، اعداد و کلمات: دهه ۱۳۵۰ - ۱۳۴۰ قطار تهران-مشهد ۹. سه نقطه (...) برای نشان دادن کلمات و یا عبارات جملههای محذوف و یا افتادگیها به کار میرود. ...به این دلیل بود که از ادامه این شیوه صرف نظر کردم. میازار موری که... ۱۰. ستاره (*) از این نشانه برای: ارجاع دادن به زیرنویس استفاده میشود. ۱۱. پرانتز یا دو هلال ( ) الف: به معنی "یا"و "یعنی" به کار میرود و یا برای توضیح بیشتر کلام: شاهکار نظامی گنجوی (خسرو وشیرین) را باید به دقت خواند. ب: وقتی که نویسنده بخواهد آگاهیهای بیشتر (اطلاعات تکمیلی) به خواننده عرضه کند. ابوالفضل بیهقی (۳۸۵-۴۷۰ ه.ق) استاد کمنظیر نثر میباشد. ۱۲. قلاب [ ] برای تصحیح متون کهن، الحاق احتمالی که از نسخه بدلها و از سوی مصحح اضافه میشود در بین قلاب قرار میگیرد: و این [راه مسلمانی] راه خدای توست. ۰ منبع: - زبان و نگارش فارسی - دکتر احمد گیوی. #سعید_فلاحی (زانا کوردستانی) لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
برای ارسال دیدگاه یک حساب کاربری ایجاد کنید یا وارد حساب خود شوید
برای اینکه بتوانید دیدگاهی ارسال کنید نیاز دارید که کاربر سایت شوید
ایجاد یک حساب کاربری
برای حساب کاربری جدید در سایت ما ثبت نام کنید. عضویت خیلی ساده است !
ثبت نام یک حساب کاربری جدیدورود به حساب کاربری
دارای حساب کاربری هستید؟ از اینجا وارد شوید
ورود به حساب کاربری