جملات حکیمانه سعدی

[samane98]

دنیا نیرزد به آنکه پریشان کنی دلی. دل دوستان آزردن، مراد دشمنان برآوردن است.

 

* هر که سخن نسنجد، از جوابش برنجد.

 

* هر که با بدان نشیند، اگر طبیعت ایشان را هم نگیرد، به طریقت ایشان متهم گردد.

 

* هر که با بدان نشیند، نیکی نبیند.

 

* عالم ناپرهیزکار، کور مشعله‌دار است.

 

* هر چه نپاید، دل بستگی را نشاید.

 

* هر که بر زیردستان نبخشاید، به جور زبردستان گرفتار آید.

 

* ده درویش در گلیمی بخسبند و دو پادشاه در اقلیمی نگنجند.

 

* هر که خیانت ورزد، پشتش در حساب بلرزد.

 

* خانه دوستان بروب و درِ دشمنان مکوب.

 

* بی دوست، زندگانی چنان ذوقی ندارد.

 

* اگر شب‌ها همه قدر بودی، شب قدر بی قدر بودی.

 

* هیچ کس نزند بر دختر بی ثمر سنگ.

 

* صد چندان که دانا را از نادان نفرت است، نادان را از دانا وحشت است.

 

* از نفس پرور، هنروری نیاید و بی هنر، سروری را نشاید.

 

* دنیا نیرزد به آنکه پریشان کنی دلی.

 

* همه کس را عقل خود به کمال نماید و فرزند خود به جمال.

 

* مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید.

 

* دوستی را که به عمری فرا چنگ آرند، نشاید که به یک دم بیازارند.

 

* دل دوستان آزردن، مراد دشمنان برآوردن است.

 

* شیطان با مخلصان برنمی‌آید و سلطان با مفلسان.

 

* رأی بی قوت، مکر و فسون است و قوت بی رأی، جهل و جنون.

 

* قدر عافیت کسی داند، که به مصیبتی گرفتار آید.

 

* هر که با داناتر از خود بحث کند تا بداند که داناست، بدانند که نادان است.

 

* مال از بهر آسایش عمر است، نه عمر از بهر گرد کردن مال.

 

* خشم بیش از حد گرفتن، وحشت آرد و لطف بی دقت، هیبت ببرد.

 

* برادر که در بند خویش است، نه برادر و نه خویش است.

 

* هر کس را که زَر در ترازوست، زور در بازوست.

 

* هر که در زندگی، نانش نخورند، چون بمیرد، نامش نبرند.

[Injaneb]

مرده آنست که نامش به نکوئی نبرند

[اردیبهشت مهمان]

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز

[Unknown]

خشم بیش از حد گرفتن، وحشت آرد و لطف بی دقت، هیبت ببرد.

[luna82]

=D> =D>

 

* خانه دوستان بروب و درِ دشمنان مکوب.

[کیوان]

مرد نکو نام نمیرد هرگز

سعدیاااااااااااااااااااااااا

[vasta]

@};-