گنجشک لالا، قورباغه لالا، بهت ندادن، سبد کالا

[کیوان]

امیر وفایی نوشت:

بعد از ماجرای حواشی مربوط به انتخاب مجری گفت و گوی زنده رئیس جمهور با مردم، هنوز دل ضرغامی با دولت تدبیر و امید صاف نشده. رییس سازمان صداوسیما كه آن شب در نهایت مجبور شد به خواسته رئیس جمهور تن بدهد، همزمان با پخش آن گفت وگو در حالی كه از پنجره دفتر كارش به سیاهی شب خیره شده بود زیر لب گفت: «یادت باشه حسن، خودت این طور خواستی.» او بعد گوشی تلفن را برداشت و شماره عمو پورنگ را گرفت.

چند روز بعد حاشیه جدیدی در تلویزیون اتفاق افتاد. عمو پورنگ یك كلید در ابعاد همان كلیدی كه روحانی در تبلیغات انتخاباتی در جیبش می گذاشت را در دست گرفته بود و به كلمه دروغ حك شده روی آن اشاره می كرد. او می گفت: «بچه ها این كلید دروغه. باز كردن درها با این كلید به هیچ دردی نمی خوره.» بعد هم بچه ها باید نچ نچ می كردند، سر تكان می دادند و می گفتند: «وای وای وای وای...»

در نتیجه این یكی به دوهای انتقامجویانه ما الان كودكانی داریم كه از سن پنج سالگی در برنامه های كودك در معرض آموزه های دیپلماتیك قرار می گیرند و درك سیاسی شان روز به روز بالاتر می رود. مثلا بچه ای كه هنوز نمی تواند دروغ را تلفظ كند و می گوید «دویوغ» قصد داشت در استودیوی پخش زنده همان برنامه در اعتراض به این رفتار سیاسی آبستراكسیون كند. (ترك استودیو توسط یك سوم از خردسالان حاضر در برنامه كه طبق قانون برنامه را از رسمیت می اندازد).

الان كودك چهارساله داریم كه اگر مادر یا پدرش هرشب با لحن قصه گو سرمقاله كیهان را برایش نخوانند تا صبح شیون می كند و نمی خوابد. حتی اگر دو، سه خط آخر سرمقاله را هم به گمان اینكه دیگر خوابش برده نخوانند بچه بلافاصله در خواب لب ورمی چیند و بغض می كند. كودك چنان پای برنامه كودك با سیاست درهم می آمیزد كه قبل از ثبت نام در كلاس اول به پدرش می گوید: «بابا من كه قراره آخرش دانشجوی ستاره دار بشم... خب چه كاریه؟ بذار از همین الان برم یه كاری یاد بگیرم.»

با ادامه این روند هیچ بعید نیست در آستانه انتخابات مجلس آینده و رقابت اصولگرایان و اصلاح طلبان برای كسب آرای اكثریت، در برنامه خاله شادونه هم شاهد چنین تحركاتی باشیم:

خاله: كی از همه تندروتره؟

بچه ها: من من من من.

خاله: كی اصولش گراتره؟

بچه ها: من من من من.

ما وقتی هفت، هشت سالمان بود ظهرهای جمعه از دیوار راست بالا می رفتیم و بزرگترهایی كه می خواستند استراحت كنند را عاصی می كردیم. اما بچه های الان طوری بار آمده اند كه ظهر جمعه می افتند یك گوشه و رادیو را می چسبانند به گوششان. آنها در حین گوش دادن به مناظره های سیاسی-اقتصادی در حالی كه با اشاره دست از بزرگترها می خواهند آرام تر گل یا پوچ بازی كنند،  سر تكان می دهند و به هم می گویند: «دیدی چی گفت؟! داره زمینه گرون شدن بنزین رو می چینه.»

كودكان این دوره و زمانه دیگر به زمین خوردن شخصیت های كارتونی نمی خندند و تنها برای كمدی های عمیق سیاسی ریسه می روند. آنها در مدرسه از حضور رئیس سازمان محیط زیست در گفت وگوی ویژه خبری دیشب صحبت می كنند و زنگ های تفریح به جای گرگم به هوا، "لابی" بازی می كنند. لذا در بحث كاهش سن رای گیری به هفت سال به لحاظ شعور و پختگی سیاسی رای دهندگان، جای هیچگونه نگرانی نیست.

به تازگی در لالایی های آخر شب رادیو و تلویزیونی كودكان هم می توانید رگه هایی از تسویه حساب های سیاسی پیدا كنید. گفته می شود قرار است در تیتراژ برنامه قدیمی رادیویی «شب بخیر كوچولو» هم تغییراتی ایجاد شود: «گنجشك لالا، قورباغه لالا، بهت ندادن، سبد كالا.»

 

منبع : سيمرغ

[hassan123]

بسیار جالب بود ولی متاسفانه داره به واقعیت تبدیل میشه.