دردانه شو، دردانه شو

[salwa]

در کودکی ممتاز بود و در درس جدی

اشهد انک فاضل...

سید علی آقا قاضی به فاضل بودنش شهادت داده بود.

آرام بود و سر به زیر

عزت و سربلندی اش از افتادگی و متانتش نمی کاست.

سالخورده بود...

اما از نورانیت و معصومیتش نکاسته بود .

هرگز...

هرگز در طول عمرش کسی را به خود نخواند .

 

از عطایای الهی اش

که می پرسیدی می گفت: اگر خداوند عطیه ای داد، گفتنی نیست .

در اوج بود...

ولی خود را هیچ می دانست، فقط طلبه بود.

جلسات درسش را مباحثه می نامید و شاگردانش را هم مباحثه ای می خواند .

117بار رساله اش چاپ شد

هفت مرتبه که حتی نام خود را ننوشت. بعد هم با اصرار قبول کرد که بنویسند : " العبد محمد تقی بهجت ".

آثار علمی فراوانی داشت

اما اجازه نشر نمی داد. می گفت: آثار علمای گذشته و بزرگان، هنوز بر زمین مانده است .

در علم و تدریس و عبادت...

هر آنگونه بود که هر کس هر کدامش را که می دید، دیگری را باور نداشت.

یک ساعت و نیم

پیش از فجر بیدار می شد، به استغفار و مناجات می پرداخت، به خواندن قرآن و تدبر در آن و نماز شب

معتقد بود

عبادت ممد مطالعات هستند. می گفت عبادت زمان لازم برای مطالعه را به یک پنجم تقلیل می دهد .

عباداتش

در شبانه روز جمعا یازده یا دوازده ساعت طول می کشید. روزهای پنجشنبه و جمعه و روزهای مخصوص بیشتر هم می شد .

در تمام عمر

از ساده ترین و کم هزینه ترین غذاها استفاده می کرد. دو سوم غذایش نان و چای بود .

خواب و استراحتش

در شبانه روز به چهار ساعت هم نمی رسید که یک سوم آن هم نشسته بود .

سخندان بود...

بسیار کوتاه و خلاصه سخن می گفت. عصاره گو و اشاره گو بود نه سخنران.

به هیچ کرامتی

از خود اعتراف نکرد و در تمام عمر آنها را پوشاند .

 

 

کرامات خود را پوشاند که تا زنده است به او نچسبانند و رازش با خدا فاش نشود

برای لحظاتش هم

برنامه داشت، دائم در کار و تلاش بود .

 

از حرم رفتنهای هر روزش

چنان قوت می گرفت که برای همه مشهود بود و با قبل از حرم رفتنش تفاوت قابل ملاحظه ای داشت.

با همه مسلمانان مهربان بود

بیشتر از آنچه برای خودش بود می گفت : اگر برای مسلمانان چین دعا نکنیم ، مسلمان نیستیم

گرفتاری مسلمانان، گرفتاری او بود .

در تمام عمر

کرامات خود را پوشاند که تا زنده است به او نچسبانند و رازش با خدا فاش نشود .

از شهر

گریزان بود، در کتاب یا مجله ای هم نمی خواست اسمش را بیاورند چه به رسانه های تصویری .

مراقبه...

را شرط ترقی می دانست و ساعت به ساعت، لحظه به لحظه ،آن به آن به آن توصیه می کرد و خود تا آخرین ساعات زندگی مادّی اش ، این مراقبتد ائم و لحظه به لحظه اش را داشت و لحظه ای رها نکرد .

شاید سالها وقت لازم باشد تا یکایک رفتار و اعمالش را فهمید و به حقیقت آنها پی برد .

+

 

چند توصیه از آیت الله بهجت :

 

 

برای دوری از ریا ، لاحول و لا قوه الا بالله را زیاد بگویید.

 

برای درمان عصبانیت ، صلوات زیاد بفرستید .

 

برای تمرکز فکر ، لا اله الا الله زیاد بگویید .

 

برای رفع اختلاف زوجین ، صدقه متعدد به افراد متعدد بدهید.

 

 

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ از خدا تا به خدا راه به جز تقوا نیست / هرکه این راه رود بهجت دردانه شود ــــــــــــــــ

[jamadadi]

آنچه می یافت نشود آنم آر زوست

[aida.movahednia]

از خدا تا به خدا راه به جز تقوا نیست / هرکه این راه رود بهجت دردانه شود

 

مرسی سلوا جون

یاد بعضی از انسان های بزرگ دل آدما رو جلا می ده

دستت درد نکنه

[salwa]

از خدا تا به خدا راه به جز تقوا نیست / هرکه این راه رود بهجت دردانه شود

 

مرسی سلوا جون

یاد بعضی از انسان های بزرگ دل آدما رو جلا می ده

دستت درد نکنه

lممنون از لطفتان

[mozhgan]

مرسی