پندی از دکتر شریعتی

[Misagh]

مردم اغلب بی انصاف، بی منطق و خودمحورند، ولی آنها را ببخش.

 

اگر

مهربان باشي تو را به داشتن انگيزه هاي پنهان متهم مي کنند، ولی مهربان باش.

 

اگر موفق باشي دوستانی دروغين ودشمنانی حقيقي خواهي يافت، ولی موفق باش.

 

اگرشريف و درستکار باشي فريبت مي دهند، ولی شریف و درستکار باش.

 

آنچه

را در طول ساليان سال بنا نهاده اي شايد يک شبه ويران کنند، ولی سازنده باش.

 

اگر به شادماني و آرامش دست يابي حسادت مي کنند، ولی شادمان باش.

 

نيکي هاي درونت را فراموش مي کنند، ولی نیکوکار باش.

 

بهترين هاي خود را به دنيا ببخش حتي اگر هيچ گاه کافي نباشد.

 

و در نهایت می بینی:

 

هر آنچه هست همواره ميان "تو و خداوند" است؛

 

نه میان تو و مردم.