به سویت آمدم، خود مرا خواندی.

[salwa]

به سویت آمدم، خود مرا خواندی.

زمین خوردم،خودت دستم را گرفتی.

در مرداب گناه غوطه ور بودم، خودت نجاتم دادی.

با بدان همنشینی کردم، تو مرا با خود رفیق نمودی.

و اینک،

در کنارت هستم.

هر چند نمی بینمت، باورت کرده ام.

 

[Heidari]

تو نسیم خوش نفسی من کویر خار و خسم،

 

گر به فریادم نرسی، هم چون مرغی درقفسم

تو با منی اما، من ازخودم دورم

چو قطره از، دریا من ازتو مهجورم