به هیچ کجای دلم نمی ارزم

[reza]

به هیچ کجای دلم نمی ارزم ........

 

سنگینم ... شبیه ارتفاع ِ بادبادک ِ کودک همسایه

 

که به چشم پرنده ای در قفس ، تلخ می نشیند

 

دنبال ِ آدم نگرد ... این کوه به خودش هم نمی رسد

 

چه برسد به کبریت های نم کشیده ام ...........

 

که باور کنم آتشفشانی بودم و

 

از بی کسی / به باران خوردم

[مهسا]

زنبیلت را بیاور ... یقینا از این آوار،به تو هم ارث می رسد. زیباست

[گلی]

دنبال ِ آدم نگرد ... این کوه به خودش هم نمی رسد

[saraa]

روی دست شب مانده ام دیگر حتی خواب هم مرا نمی برد... ممنون از متنهای زیباتون.

[sorena_64]

@};- زیبا بود .

[mozhgan]

این کوه به خودش هم نمی رسد

 

چه برسد به کبریت های نم کشیده ام ...........

 

که باور کنم آتشفشانی بودم و

 

از بی کسی / به باران خوردم